Pałac Kultury i Nauki w Warszawie to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zabytków miasta. Wysoki budynek był darem od Związku Radzieckiego dla Polaków i od tego czasu budzi kontrowersje.
Niektórzy uwielbiają go za wspaniałą architekturę, podczas gdy inni postrzegają go jako symbol sowieckiej dominacji. Niezależnie od opinii Pałac Kultury i Nauki jest ważną częścią historii Warszawy.
Idea Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie
Pomysł ogromnego budynku w Warszawie został po raz pierwszy zaproponowany przez Stalina pod koniec lat 40. XX wieku. Walkę Polski z nazistowskimi Niemcami chciał uhonorować pomnikiem równie imponującym jak moskiewski Plac Czerwony. Pierwotne plany przewidywały wieżę o wysokości ponad 182 metrów.
Polacy byli zachwyceni perspektywą tak wielkiego pomnika i zobowiązali się zebrać fundusze potrzebne na jego budowę. Jednak kiedy Stalin dowiedział się, że ich darowizny wyniosły tylko około 10 procent całkowitych kosztów, zmusił ich do wycofania swoich zobowiązań, grożąc wstrzymaniem sowieckich funduszy z innych projektów w całym kraju.
Pałac Kultury i Nauki po śmierci Stalina
W 1953 roku polscy przywódcy kontynuowali swoje plany dotyczące pomnika. Postanowili zrobić z niego muzeum, a nie tylko pomnik i zaczęli planować salę wystawienniczą, w której ludzie mogliby oglądać wydarzenia kulturalne i wystawy. W muzeum mieściłaby się również biblioteka, sale lekcyjne i biura dla organizacji kulturalnych. Budowa budynku rozpoczęła się w 1955 roku i została zakończona 11 lat później 15 lipca 1966 roku.
Lokalizacja i wymiary Pałacu Kultury i Nauki
Pałac Kultury i Nauki znajduje się w samym sercu Warszawy w pobliżu Placu Unii Lubelskiej. Konstrukcja o powierzchni 123 084 m²składa się z betonu i stali, ale jej zewnętrzne ściany są pokryte marmurem, aby nadać jej bardziej atrakcyjny wygląd. Budynek ma całkowitą powierzchnię ponad 54 000 metrów kwadratowych i ma 326 metrów długości oraz 83 metry szerokości w najszerszym miejscu.
W portalu www.topcity.pl przeczytasz więcej o ciekawych budynkach architektonicznych.